Ankara’da Anadolu Bulvarı’ndan her geçtiğimde Reis’in kelime dağarcığımızda pekiştirdiği “ucube” sıfatının cuk oturduğu Ankapark’ı görüyorum. Ve burnumun derinliklerinde ağır bir bok kokusu oluşuyor. Nasıl mı? Önce bir örnekle gireyim konuya, iyi bir durum yaşandığı anda dinlenen müzik ya da tam tersi kötü bir an yaşandığında dinlenen ve o satten sonra o an ile özdeşleşen müzikler vardır. Ya da tatlar ve kokular hatta hisler. Eski bir şarkıyı duyduğunuzda geçmişte o şarkıyı dinlerken yaşadığınız duygular tekrar canlanır akılda. İşteeee öyle bir şey. Şartlı refleks kavramına girer mi bu durum bilmiyorum. Mesela “işte öyle bir şey” sözünü okuduğunuz an aklınızda alttaki imaj oluşuyordur kesin. Eski tip bir mikrofon, papyon, efendilik, nezaket, vs. Bu…